Wkurzony? Zestresowany? Idź biegać!

Uderzanie pięściami w stół, tak że aż laptop podskakuje, nie przynosi tak dobrych efektów (potwierdzone info). Czemu? Zbyt mały czas stymulacji i brak zaangażowania całego ciała do aktywności (tylko nadgarstki potem bolą). A tak serio, to nic nie pomaga tak dobrze jak porządne wyładowanie się na treningu.

Są różne teorie na temat tego, jakie związki uwalniają się lub wytwarzają w mózgu podczas aktywności fizycznej. Nieważne, czy są to endorfiny (tzw. hormony szczęścia), fenyloetyloamina (odpowiedzialna za "motyle w brzuchu" podczas zakochania; naturalny środek antydepresyjny), czy anandamid (neuroprzekaźnik wydzielający się podczas snu i relaksu), ważne, że działają. 

Ja obserwuję to na swoim przykładzie. Już po pierwszym kilometrze zaczynam się uspokajać, przestaję myśleć, patrzę przed siebie i głęboko oddycham. Im szybciej biegnę, tym bardziej się rozluźniam (psychicznie) i mam lepszy humor. Uwalniam się od wszystkich negatywnych uczuć, od złości, frustracji, niepokoju i obaw, nagle wszystko staje się takie proste i problemy same się rozwiązują. To jest taki stan, od którego można się uzależnić, a pomocny jest zwłaszcza w trakcie sesji.

Podczas biegu, w szczególności długotrwałego, kiedy wyczerpuje się glikogen, organizm zaczyna potrzebować więcej tlenu, żeby spalać tłuszcz, wobec tego następuje niedotlenienie, które może powodować wzmożone wydzielanie endorfin. Endorfiny powodują poprawę nastroju i zwiększają wytrzymałość i odporność na ból. Wywołują uczucie przyjemności, a nawet stany euforyczne. Podobno taki stan odprężenia po wysiłku może trwać nawet 24 godziny, niestety po "odstawieniu" sportu niepokój i napięcie wracają. A to znaczy, że najlepsza na stres i złość jest regularna aktywność fizyczna. Widzę to po sobie, kiedy nie biegam parę dni, chodzę smutna i rozdrażniona :).

Tak więc idź biegać, a wkrótce staniesz się oazą spokoju :)

Pozdrawiam.